حمله قلبی، که انفارکتوس میوکارد یا MI نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از عروق خون‌رسان قلب مسدود شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، قسمتی از قلب که به طور معمول از آن شریان خون می‌گیرد، آسیب می‌بیند. هرچه زمان انسداد شریان بیشتر باشد، حمله قلبی بزرگتر می‌شود. به شریان‌هایی که خون را به قلب می‌‍رسانند، "عروق کرونر" می‌گویند.
حملات قلبی معمولاً در نتیجه وضعیتی به نام "بیماری عروق کرونر قلب" یا "بیماری عروق کرونر" ایجاد می‌شود. در این بیماری رسوبات چربی به نام پلاک در دیواره عروق کرونر ایجاد می‌شود. این پلاک ها گاهی پاره شده و باعث تشکیل لخته خون می‌شوند. سپس لخته خون می‌تواند شریان را مسدود کرده و از رسیدن خون به قسمت‌هایی از ماهیچه قلب جلوگیری کند. این حالت علت بسیاری از حملات قلبی است.

افرادی که دچار حمله قلبی می‌شوند اغلب دارای این علائم هستند:
● درد، فشار یا ناراحتی در قفسه سینه
● درد، سوزن سوزن شدن یا ناراحتی در سایر قسمت های بالای بدن از جمله بازوها، پشت، گردن، فک یا معده
● تنگی نفس
● تهوع، استفراغ، آروغ زدن یا سوزش سر دل
● عرق کردن یا پوست سرد و ملتهب
● ضربان قلب بالا یا نامنظم
● احساس سرگیجه یا سبکی سر
اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار حمله قلبی شوید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. سعی نکنید خود به تنهایی به بیمارستان بروید.

بله. اگر پزشک شما تصور کند که دچار حمله قلبی شده‌اید، ممکن است یک یا چند مورد از این موارد را تجویز کند:
الکتروکاردیوگرام (ECG): این تست فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می‌کند.
آزمایش خون: در هنگام حمله قلبی، قلب مواد شیمیایی خاصی را آزاد می‌کند. اگر این مواد شیمیایی در خون وجود داشته‌باشد، ممکن است به این معنی باشد که حمله قلبی رخ داده‌است.
اکوکاردیوگرام: این روش با استفاده از امواج صوتی، تصویری از قلب شما ایجاد می‌کند. در حمله قلبی، همه قسمتها یا قسمتی از قلب به طور طبیعی کار پمپاژ خون را درست انجام نمی‌دهد.
کاتتریزاسیون قلبی (همچنین "آنژیوگرافی" نیزنامیده می‌شود): در طول این اقدام تشخیصی، پزشک یک لوله نازک یا کاتتر را در رگ خونی در پا یا بازوی شما قرار می‌دهد. سپس او لوله یا کاتتر را به سمت قلب شما حرکت می‌دهد. در مرحله بعد، پزشک ماده رنگی را که با اشعه ایکس نشان داده می‌شود داخل کاتتر تزریق می‌کند. این قسمت از این روش، "آنژیوگرافی کرونر" نامیده می‌شود. این روش می‌تواند نشان دهد که آیا هیچ یک از شریان‌های قلب شما مسدود شده است یا خیر.

اگر در حین حمله قلبی به بیمارستان بروید، پزشکان و پرستاران چند کار را انجام می‌دهند:
● ممکن است از طریق ماسک یا لوله ای که در بینی شما قرار دارد به شما اکسیژن بدهند.
● آنها داروهای ضد درد را برای تسکین درد قفسه سینه و ناراحتی ناشی از حمله قلبی به شما می‌دهند. آنها همچنین ممکن است چیزی به شما بدهند که به آرامش شما کمک کند.
● همچنین آنها به شما داروهایی می‌دهند که از لخته شدن خون بیشتر جلوگیری می‌کند.
● ممکن است دارویی به نام مسدود کننده بتا به شما بدهند تا نیاز قلب شما به اکسیژن کاهش یابد. این دارو می‌تواند به کاهش آسیب ناشی از حمله قلبی کمک کند.
● پزشکان سعی خواهند کرد خون را دوباره از طریق شریان مسدود شده جاری کنند. پزشکان می‌توانند این کار را به یکی از دو روش زیر انجام دهند:
• گاهی داروی خاصی را از طریق یک رگ محیطی (با آنژیوکت) برای حل کردن لخته ها به شما می‌دهند. به این روش "حل لخته" گفته می‌شود.
• ممکن است روشی به نام "استنت گذاری" را با کاتتریزاسیون قلب انجام دهند. این روش شامل قرار دادن یک لوله فلزی کوچک به نام "استنت" در شریان مسدود شده برای باز نگه داشتن آن است.
● اگر نتوان از استنت استفاده نمود، پزشک ممکن است جراحی قلب باز را پیشنهاد کند. به این روش "پیوند بای پس عروق کرونر" یا "عمل بای پس" نیز گفته می‌شود. در طی این عمل جراحی، پزشکان یک مسیر جدید - یک مسیر انحرافی - ایجاد می کنند تا خون بتواند قسمت مسدود شده شریان را دور بزند. آنها این کار را با استفاده از ترکیبی از شریان ها و وریدهای شما انجام می‌دهند.
بیمار به احتمال زیاد 3 تا 5 روز در بیمارستان خواهد ماند، مگر اینکه حمله قلبی منجر به مشکلات دیگری شود که نیاز به درمان دارند.

پس از حمله قلبی، احتمالاً این موارد توصیه می‌شود:
داروهای بیشتری نسبت به قبل مصرف کنید. بسیار مهم است که همه داروها را هر روز طبق دستور مصرف کنید. داروهای تجویز شده به افرادی که دچار حمله قلبی شده‌اند می‌تواند از سایر حملات قلبی جلوگیری کند و احتمال سکته یا مرگ را کاهش می‌دهد. اگر نمی‌توانید داروهای خود را تهیه کنید یا اگر داروها عوارض جانبی به همراه دارند، آن را به پزشک خود اطلاع دهید. اغلب راه‌هایی برای حل این مشکلات وجود دارد.
نحوه غذا خوردن را بهبود بخشید. سعی کنید از غذاهای سرخ شده و شکر اجتناب کنید. میوه و سبزیجات زیاد بخورید. سعی کنید غذاهایی بخورید که حاوی فیبر هستند.
اگر اضافه وزن دارید، وزن خود را کاهش دهید. کاهش وزن اضافی احتمال حمله قلبی دیگر را کاهش می‌دهد و می‌تواند احساس بهتری در شما ایجاد کند.
فعال تر شوید. پیاده روی، باغبانی یا هر فعالیتی که شما را وادار به حرکت بیشتر کند می‌تواند به کاهش خطر کمک کند.