بیماری عروق کرونر بیماری است که فرد را در معرض خطر حمله قلبی و سایر اشکال بیماری قلبی قرار می‌دهد. در افرادی که بیماری عروق کرونر دارند، عروق خون‌رسان به قلب با رسوبات چربی مسدود می‌شوند. نامهای دیگر این بیماری "بیماری عروق کرونر قلب" یا فقط "بیماری قلبی" است.

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر هیچ علامتی ندارند. برای کسانی که این مشکل را دارند، شایع‌ترین علائم معمولاً با ورزش یا فعالیت بدنی اتفاق می‌افتد. این علائم می توانند شامل موارد زیر باشند:
● درد، فشار یا ناراحتی در مرکز قفسه سینه
● درد، سوزن سوزن شدن یا ناراحتی در سایر قسمت های بالای بدن (شامل بازوها، پشت، گردن، فک یا معده)
● احساس تنگی نفس

اولین علامت بیماری عروق کرونر می‌تواند حمله قلبی باشد. به همین دلیل دانستن نحوه تشخیص حمله قلبی بسیار مهم است.
علائم حمله قلبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
● درد، فشار یا ناراحتی در مرکز قفسه سینه
● درد، سوزن سوزن شدن یا ناراحتی در سایر قسمت های بالای بدن از جمله بازوها، پشت، گردن، فک یا معده
● تنگی نفس
● تهوع، استفراغ، آروغ زدن یا سوزش سر دل
● تعریق یا داشتن پوست سرد و ملتهب
● ضربان قلب بالا یا نامنظم
● احساس سرگیجه یا سبکی سر
اگر این علائم بیش از 10 دقیقه طول کشید یا مکررا رفت و آمد دارند، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. سعی نکنید خودتان به بیمارستان بروید.
همانطور که در بالا ذکر شد، برخی از افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر حتی زمانی که دچار حمله قلبی نمی‌شوند، دچار درد قفسه سینه می‌شوند. این مساله به احتمال زیاد زمانی رخ می‌دهد که آنها در حال راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها یا فعالیت هستند. اما اگر درد قفسه سینه جدید یا متفاوت از دردی است که قبلاً داشته‌اید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.

بله. اگر پزشک شما فکر کند ممکن است شما به بیماری عروق کرونر مبتلا باشید، احتمالا آزمایش خون و یک یا چند مورد از این روش‌های تشخیصی را تجویز می‌کند:
الکتروکاردیوگرام ("ECG"): این تست، فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می‌کند.
تست استرس: در طول یک تست استرس، که به آن تست ورزش نیز گفته می شود، ممکن است از شما خواسته شود تا در حین انجام نوار قلب، روی تردمیل بدوید یا راه بروید. فعالیت بدنی نیاز قلب به خون را افزایش می‌دهد. این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا ببینند آیا قلب به اندازه کافی خون دریافت می‌کند یا خیر. اگر نمی توانید راه بروید یا بدوید، پزشک شما ممکن است این آزمایش را با تجویز دارویی برای پمپاژ سریعتر قلب انجام دهد.
اکوکاردیوگرام: این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از قلب شما در حین ضربان استفاده می‌کند.
کاتتریزاسیون قلبی (همچنین "آنژیوگرافی" نامیده می شود): در طول این روش تشخیصی، پزشک یک لوله نازک یا کاتتر را در رگ خونی در پا یا بازوی شما قرار می‌دهد. سپس او لوله یا کاتتر را به سمت قلب شما حرکت می‌دهد. در مرحله بعد، پزشک یک ماده رنگی را که با اشعه ایکس نشان داده می‌شود از طریق کاتتر تزریق می‌کند. این قسمت از تست "آنژیوگرافی کرونر" نامیده می شود. این روش می‌تواند نشان دهد که آیا هیچ یک از شریان های قلب شما مسدود شده است یا خیر.

درمانهای اصلی بیماری عروق کرونر عبارتند از:
تغییر در شیوه زندگی – این موارد را می‌توانید برای کاهش خطر حمله قلبی و مرگ انجام دهید:
• در صورت سیگار کشیدن، آن را ترک کنید.
• میوه، سبزیجات و غذاهای حاوی فیبر زیاد بخورید. از خوردن غذاهایی که قند زیادی دارند خودداری کنید.
• در بیشتر روزهای هفته پیاده روی کنید یا نوعی فعالیت بدنی انجام دهید.
• وزن کم کنید اگر وزن بالایی دارید.
● داروها: داروهای درمان بیماری های قلبی بسیار مهم هستند. برخی از داروها خطر حمله قلبی را کاهش می دهند و می توانند به شما کمک کنند تا عمر بیشتری داشته باشید. اما شما باید آنها را هر روز طبق دستور مصرف کنید. داروهایی که پزشک ممکن است تجویز کند عبارتند از:
• داروهایی به نام استاتین که کلسترول را کاهش می‌دهند
• داروهایی برای کاهش فشار خون
• آسپرین یا سایر داروهایی که به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می‌کند
• داروهایی برای درمان دیابت
روش استنت: در طی این روش، پزشک یک لوله پلاستیکی نازک یا کاتتر را داخل شریان مسدود شده قرار می‌دهد و از یک بادکنک کوچک برای باز کردن انسداد استفاده می‌کند. سپس پزشک یک لوله فلزی کوچک به نام "استنت" را در داخل شریان می‌گذارد تا آن را باز نگه دارد.
جراحی بای پس (همچنین به عنوان "پیوند بای‌پس عروق کرونر" یا CABG شناخته می شود): در حین عمل جراحی بای‌پس، پزشک قطعه ای از رگ خونی را از قسمت دیگری از بدن جدا می‌کند و در بالا و پایین ناحیه ای که مسدود شده است وصل می‌کند. این کار دوباره خون را در اطراف گرفتگی به جریان می‌اندازد و به آن اجازه می‌دهد تا به قسمتی از قلب برسد که خون دریافت نمی‌کرد.
اگر پزشک استنت گذاری یا جراحی بای‌پس را توصیه می‌کند، این سوالات را بپرسید:
مزایای این روش برای من چیست؟
آیا این روش به من کمک می‌کند بیشتر عمر کنم؟
آیا احتمال سکته قلبی من را کاهش می‌دهد؟
آیا در صورت انجام این روش احساس بهتری خواهم داشت؟
خطرات این روش چیست؟
اگر این کار را انجام ندهم چه اتفاقی می‌افتد؟