"سنکوپ" اصطلاح پزشکی برای غش کردن است. پس از غش، شخص به سرعت هوشیار شده و کاملا خوب می‌شود. سنکوپ بسیار رایج است. از هر سه نفر یک نفر در مقطعی از زندگی به آن مبتلا می‌شود. در بسیاری از موارد، سنکوپ جای نگرانی ندارد.

سنکوپ زمانی رخ می‌دهد که مغز به طور موقت خون کافی دریافت نمی‌کند. یکی از شایع‌ترین انواعی که اتفاق می‌افتد "سنکوپ وازوواگال" نامیده می‌شود. در سنکوپ وازوواگال، بدن واکنشی نشان می‌دهد که در آن قلب خیلی آهسته می زند یا رگ‌های خونی منبسط می‌شوند (یا هر دو). این حالت می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. افراد در این موارد ممکن است دچار سنکوپ وازوواگال شوند:
● استرس ناشی از ترس یا درد (مثلاً به دلیل آسیب دیدگی یا گرفتن خون برای آزمایش)
● ایستادن برای مدت طولانی یا خستگی بیش از حد یا گرمای بیش از حد
● واکنش غیرعادی به ادرار کردن، سرفه یا سایر عملکردهای بدن
● گاهی اوقات سنکوپ وازوواگال بدون علت مشخص اتفاق می‌افتد.
در برخی موارد سنکوپ عللی غیر از وازوواگال دارد مثل موارد زیر:
● چیزی جریان خون را در قلب مسدود کرده باشد. این مشکل می‌تواند در افرادی اتفاق بیفتد که دچار بیماری‌هایی به نام «تنگی آئورت» (بیماری دریچه) یا «کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک» (بیماری عضله قلب) هستند.
● به دلیل مشکلاتی در سیستم الکتریکی قلب یا به دلیل عوارض جانبی برخی داروها، قلب خیلی سریع یا خیلی کند بزند.
● هنگام ایستادن یا نشستن فشار خون کاهش یابد. این مشکل ممکن است در این موارد رخ دهد:
• آب کافی ننوشیده باشید
• از داروهای خاصی استفاده کرده باشید که باعث کاهش فشار خون شما می‌شود
• الکل نوشیده باشید
• مقدار زیادی خون از دست داده باشید (مثلاً اگر صدمه دیدید)
• شرایط پزشکی داشته باشید که بر فشار خون شما تأثیر می‌گذارد

در بسیاری از موارد خطرناک نیست. اما اگر هنگام بیهوشی زمین بخورید و آسیب ببینید، می‌تواند خطرناک باشد. همچنین اگر در حین رانندگی غش کنید، می‌تواند خطرناک باشد. برای ایمن بودن، قبل از شروع مجدد رانندگی، با پزشک خود مشورت کنید.

بله. هر کسی که غش می‌کند باید به پزشک مراجعه کند. اکثر موارد، علل سنکوپ جدی نیستند. اما افراد ممکن است در هنگام غش صدمه ببینند. به علاوه، در برخی موارد سنکوپ ناشی از یک وضعیت پزشکی جدی است که باید درمان شود. دانستن علت غش کردن شما می‌تواند به شما در جلوگیری از تکرار آن کمک کند.
به پزشک خود بگویید که قبل، حین و بعد از غش چه اتفاقی افتاده است. اگر زمانی که شما غش کردید، شخصی همراه شما بود، احتمالا آن شخص بتواند به شما بگوید که دقیقا چه اتفاقی افتاده است. اطلاعات زیر مفید است:
● قبل از غش چه کار می کردید؟
● قبل از غش چه احساسی داشتید؟
● چه مدت از هوش رفتید؟
● چقدر طول کشید تا خوب شدید؟
● سابقه غش در گذشته دارید؟
● لیستی از داروهایی که مصرف می‌کنید
● هر گونه شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید
پزشک شما چند سوال از شما می پرسد و یک معاینه انجام می‌دهد. در طول معاینه، پزشک ممکن است:
● فشار خون و ضربان قلب را در حالت درازکش، نشسته یا ایستاده چک کند
● به صدای قلب گوش دهد تا بررسی کند که آیا مشکلی در دریچه های قلب یا عضله قلب شما وجود دارد یا خیر

بله. پزشک شما تستی به نام الکتروکاردیوگرافی (که "ECG" نیز نامیده می‌شود) انجام می‌دهد. برای این تست، پزشک یا پرستار پدهای چسبنده را روی سینه، شکم، بازوها و پاهای شما قرار می‌دهد. سیم‌های بلند و نازک را به دستگاه متصل می‌کند. این دستگاه فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می‌کند. این تست می‌تواند نشان دهد که الگوی ضربان قلب شما غیرطبیعی است یا خیر.
ممکن است تست‌های دیگری نیز انجام دهید. این موارد می‌تواند شامل یک یا بیشتر از موارد زیر باشد:
● اکوکاردیوگرافی (که "اکو" نیز نامیده می‌شود) - این روش از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از قلب استفاده می‌کند و به پزشکان اجازه می‌دهد تا دیواره‌ها و حفره‌های قلب را اندازه‌گیری کنند، نحوه پمپاژ قلب را ببینند و نحوه عملکرد دریچه‌های قلب را بررسی کنند. دریچه‌های قلب دریچه‌های بافتی هستند که مانند درهای متحرک باز و بسته می‌شوند. آنها به حرکت خون در یک جهت کمک می‌کنند.
● ماساژ سینوس کاروتید – برای این آزمایش، پزشک در حالی که نوار قلب شما را تماشا می‌کند، رگ خونی گردن شما را فشار می‌دهد. این می‌تواند نشان دهد که آیا رگ خونی شما بیش از حد به فشار حساس است یا خیر.
● نمایشگر (مانیتور) قلب خانگی - برای نظارت در خانه، ممکن است دستگاهی را در خانه بروی بدن شما نصب کنند. شما به انجام فعالیت‌های معمولی ادامه خواهید داد. یک نوع مانیتور تمام ضربان‌های قلب شما را به مدت 1 یا 2 روز ثبت می‌کند. در برخی موارد نیز خود شما باید وقتی علائم را احساس می‌کنید، دکمه‌ای را فشار دهید تا ضربان قلب را ضبط کنید.
● تست میز شیب‌دار (تست تیلت) - برای این تست، روی میز صاف دراز می‌کشید. سپس پزشک ضربان قلب و فشار خون شما را در حالی که بدن شما با سر به سمت بالا خم شده است، کنترل می‌کند.

ممکن است بتوانید احتمال غش مجدد خود را با این اقدامات کاهش دهید:
● بیاموزید که چه چیزی باعث سنکوپ شما می‌شود.
● اگر فعالیت یا شرایطی باعث سنکوپ شما می‌شود، می‌توانید سعی کنید از آن اجتناب کنید.
● اگر دارویی باعث سنکوپ شما می‌شود، پزشک می‌تواند به شما در یافتن یک جایگزین کمک کند.
● اگر عارضه قلبی باعث سنکوپ شما شده باشد، پزشک می‌تواند درمان را پیشنهاد کند.
● هنگامی که احساس می‌کنید ممکن است غش کنید، دراز بکشید و پاهای خود را بالا بیرید.

این بستگی به این دارد که چه چیزی باعث سنکوپ شما شده است. در بسیاری از موارد، درمان اصلی اجتناب از موقعیت‌هایی است که باعث سنکوپ می‌شود.
در موارد کمتر رایج، ممکن است به درمان دیگری نیاز باشد. به عنوان مثال، اگر قلب شما خیلی کند می‌زند و این باعث سنکوپ می‌شود، ممکن است به ضربان‌ساز نیاز داشته باشید. ضربان‌ساز دستگاهی است که زیر پوست شما قرار می‌گیرد و سیم های نازک آن را به قلب شما متصل می‌کنند. این دستگاه به ضربان قلب با سرعت طبیعی یا الگوی منظم کمک می‌کنند.

اگر کودک شما غش کرد، باید او را نزد پزشک ببرید. اکثر موارد سنکوپ در کودکان جدی نیستند. در موارد کمتر شایع، سنکوپ در کودکان می‌تواند ناشی از یک وضعیت تهدید کننده زندگی، مانند یک بیماری جدی قلبی، گرمای بیش از حد، یا یک واکنش آلرژیک شدید (به نام آنافیلاکسی) باشد.اغلب این غش‌ها توسط سنکوپ وازوواگال ایجاد می‌شوند. سنکوپ همچنین می‌تواند در کودکان رخ دهد اگر:
● نفس خود را برای مدت طولانی حبس کنند
● فشار خون آنها هنگام ایستادن یا نشستن کاهش یابد
● برخی داروها را استفاده نمایند
● مسمومیت با مونوکسید کربن داشته باشند
در موارد کمتر شایع، سنکوپ در کودکان می‌تواند ناشی از یک وضعیت تهدید کننده زندگی، مانند یک بیماری جدی قلبی، گرمای بیش از حد، یا یک واکنش آلرژیک شدید (به نام آنافیلاکسی) باشد.