ترومبوز ورید عمقی اصطلاح پزشکی لخته شدن خون در رگ‌های عمقی ساق پاست. ترومبوز ورید عمقی یا به طور خلاصه "DVT" می‌تواند خطرناک باشد.
اگر در داخل یک رگ خونی یک لخته خون ایجاد شود، می‌تواند رگ را مسدود کرده و از رسیدن خون به جایی که باید برود جلوگیری می‌کند. اگر این مشکل در یک ورید عمقی ساق پا که خون پا را به سمت قلب برمی‌گرداند رخ دهد، خون می‌تواند به عقب (درون پا) برگردد و باعث تورم و درد شود.
یکی دیگر از عوارض لخته شدن خون در رگ‌ها این است که آنها ممکن است به سایر نقاط بدن حرکت کرده و عروق خونی را در آنجا مسدود کند. به عنوان مثال، لخته‌های خونی که در پاها ایجاد می‌شوند، ممکن است به رگ‌های خونی ریه‌ها برود و آنجا را مسدود کند. این مساله سبب می‌شود تنفس دشوار شود و گاهی اوقات، اگر لخته خیلی بزرگ باشد، می‌تواند منجر به مرگ شود. هنگام لخته شدن خون در ریه، پزشکان آن را "آمبولی ریه" یا "PE" می نامند.

DVT می‌تواند علائم زیر را در پای درگیر ایجاد کند:
● تورم
● درد
● گرما و قرمزی
گاهی اوقات لخته‌هایی در رگ‌های نزدیک به سطح پوست ایجاد می‌شود که "رگ‌های سطحی" نامیده می‌شوند. این لخته‌های خون مجموعه علائم متفاوتی را ایجاد می‌کند. لخته شدن خون در وریدهای نزدیک به سطح پوست دردناک‌تر است و باعث قرمزی یا عفونت می‌شود. این لخته‌ها گاهی اوقات باعث سفت شدن رگ‌ها و برجستگی‌هایی می‌شوند که شبیه طناب هستند. این مشکل بیشتر در رگ‌های زیر زانو دیده می‌شود.
اگر فکر می‌کنید لخته خون در پای خود دارید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. لخته شدن خون در وریدهای نزدیک به سطح پوست کمتر خطرناک است. اما لخته شدن خون در رگ‌های عمیق پا جدی‌تر است. پزشک شما اقدامات تشخیصی را درخواست می‌کند تا مشخص شود آیا شما دچار لخته‌ای هستید که نیاز به درمان داشته باشد.

لخته شدن خون در ریه‌ها می‌تواند باعث موارد زیر شود:
● نفس نفس زدن، تنگی نفس یا مشکل در تنفس
● درد شدید قفسه سینه هنگام تنفس یا فشار
● سرفه یا خلط خونی
● ضربان قلب سریع
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به ویژه اگر در مدت زمان کوتاهی (ساعت یا روز) ظاهر شود یا به سرعت بدتر شود، با اورژانس تماس بگیرید. در بیمارستان، پزشکان اقدامات تشخیصی را انجام می‌دهند تا مشخص شود آیا شما دچار لخته شده‌اید یا خیر. لخته شدن خون در ریه‌ها می‌تواند منجر به مرگ شود. به همین دلیل مهم است که سریع عمل کنید و از لخته شدن خون مطلع شوید.

DVT با داروهایی درمان می‌شود که از بزرگ شدن لخته و حرکت به سمت ریه جلوگیری می‌کنند. این داروها "ضد انعقاد" یا "رقیق کننده خون" نامیده می‌شوند، اگرچه در واقع خون را رقیق نمی‌کنند. برخی داروی تزریقی تجویز می‌کنند و برخی دیگر قرص می‌دهند. DVT معمولاً ابتدا در بیمارستان درمان می‌شود.
اگر دچار لخته شده‌اید، پزشک یک مورد از این داروها را برای کاهش خطر ابتلا به لخته شدن در آینده تجویز می‌کند. شما باید حداقل 3 ماه (و گاهی اوقات بیشتر) دارو مصرف کنید. برخی از افراد ابتدا از داروهای تزریقی استفاده می‌کنند، به نام هپارین. این دارو ممکن است برای چند روز یا بیشتر استفاده شود به ویژه اگر به دلایلی امکان مصرف قرص نباشد.
این داروها لخته‌های خون موجود را حل نمی‌کنند، اما از بزرگ شدن آنها جلوگیری می‌کنند. آنها همچنین به جلوگیری از تشکیل لخته‌های خونی جدید کمک می‌کنند. مصرف دارو برای چند ماه مهم است زیرا به بدن شما زمان می‌دهد تا لخته قدیمی‌را حل کند.
داروهای خوراکی مختلف (قرص) برای جلوگیری و درمان لخته شدن خون استفاده می‌شود: apixaban، dabigatran، edoxaban، rivaroxaban و وارفارین. هر دارو از نظر دوز، دفعات مصرف، هزینه و نحوه تأثیر رژیم غذایی یا داروهای دیگر بر آن متفاوت است. پزشک می‌تواند در مورد گزینه‌ها و ترجیحات شما با شما صحبت کند.
اگر پزشک یکی از این داروها را تجویز کرد:
● آن را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید - در صورت فراموش کردن یک دوز، با پزشک خود تماس بگیرید تا بدانید چه باید بکنید. در صورت مصرف وارفارین، به آزمایش خون منظم نیاز خواهید داشت تا نحوه لخته شدن خون را بررسی کنید. این امر برای اطمینان از دریافت دوز مناسب وارفارین مهم است.
● از دستورات پزشک خود در مورد رژیم غذایی و داروها پیروی کنید - بسته به نوع دارویی که مصرف می‌کنید، ممکن است نیاز به توجه خاصی به آنچه می خورید داشته باشید. همچنین برخی داروهای دیگر می‌توانند بر نحوه عملکرد این داروها تأثیر بگذارند.
● مراقب علائم خونریزی باشید - خونریزی غیرطبیعی با هر یک از داروهای مورد استفاده برای پیشگیری و درمان لخته شدن خون یک خطر احتمالی است. دلیلش این است که اگرچه این داروها از لخته شدن خطرناک خون جلوگیری می‌کنند، اما کنترل خونریزی پس از آسیب را برای بدن شما سخت‌تر می‌کنند. بنابراین مهم است که سعی کنید از آسیب دیدن جلوگیری کنید و در صورت مشاهده علائم خونریزی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
افرادی که نمی‌توانند از داروها برای پیشگیری و درمان لخته شدن خون استفاده کنند یا از داروها به اندازه کافی استفاده نمی‌کنند، می‌توانند درمان متفاوتی را دریافت کنند. این درمان "فیلتر ورید اجوف تحتانی" نامیده می‌شود (همچنین فیلتر IVC نامیده می‌شود). ورید اجوف تحتانی رگ بزرگی است که خون را از پاهای شما و نیمه پایینی بدن شما تا قلب شما هدایت می‌کند. فیلترهای IVC داخل ورید اجوف تحتانی قرار می‌گیرند. آنها هر لخته بزرگی را که در زیر محل فیلتر ایجاد می‌شود، فیلتر کرده و به دام می‌اندازند.
پزشک شما ممکن است یکی از این فیلترها را برای شما پیشنهاد کند اگر:
● نمی‌توانید با خیال راحت داروی لخته شدن خون را مصرف کنید
● بدن شما حتی هنگام مصرف داروی لخته شدن خون، لخته درست می‌کند
● هنگام مصرف داروی لخته شدن خون، مشکل خونریزی خطرناکی دارید
در برخی موارد، ممکن است لخته به حدی بزرگ باشد که باعث ایجاد گانگرن می‌شود (خون‌رسانی به پای فرد قطع شود). اگر این اتفاق بیفتد، پزشکان می‌توانند داروی خاصی را برای از بین بردن لخته تجویز کنند. این دارو، داروی "حل کننده لخته" نامیده می‌شود و از طریق کاتتر (لوله کوچکی که داخل ورید وارد می‌شود) داده می‌شود. در برخی موارد، پزشکان برای برداشتن لخته جراحی را توصیه می‌کنند.

بله. گاهی اوقات افراد به دلیل اینکه مدت زیادی بی‌حرکت نشسته‌اند، در پاهایشان لخته درست می‌شوند. به عنوان مثال افرادی که در پروازهای طولانی با هواپیما سفر می‌کنند، در معرض خطر لخته شدن خون هستند. در اینجا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از لخته شدن در طی پرواز طولانی انجام دهید:
-هر 1 تا 2 ساعت برخیزید و قدم بزنید
- قبل از سفر سیگار نکشید
- لباس‌های گشاد و راحت بپوشید
- موقع نشستن وضعیت خود را تغییر دهید
- مایعات فراوان بنوشید
- جوراب ساق بلند فشاری تا زانو بپوشید
- از الکل و داروهایی که باعث خواب آلودگی می‌شوند خودداری کنید، زیرا آنها می‌توانند توانایی حرکت شما را مختل کنند